Borderline

Szczegóły

Nadrzędna kategoria: ROOT

Kategoria: Zaburzenia psychiczne

Borderline – pograniczne zaburzenie osobowości

Zaburzenie borderline dotyczy 1-2% społeczeństwa. Przy czym, 75% z nich stanowią kobiety. Termin "osobowość pograniczna" funkcjonuje od 1938 roku, kiedy to psychoanalityk Adolf Stern opisał tzw. pograniczną grupę psychonerwic.

Często zaburzenie to określa się „życiem na huśtawce”. Co to oznacza? Osoby dotknięte tym zaburzeniem, z jednej strony, szybko się irytują, mają nieadekwatne do sytuacji i niekontrolowane wybuchy gniewu. Wpadają w apatię, a nawet depresję. Z drugiej strony, już za chwilę, potrafią pałać entuzjazmem, robić wrażenie pracowitych i oddanych swoim ambicjom zawodowym. I tak na zmianę – depresja-euforia. Sami dotknięci tym zaburzeniem, określają labilność swoich emocji, jako „przejażdżkę na rollercoasterze”.

Ta huśtawka nastrojów – od euforii, przez złość, lęk i załamanie – wydaje się być dla wielu postronnych osób po prostu cechą osobowości. Tym bardziej, że osoby żyjące z borderline zazwyczaj są twórcze, inteligentne, oczytane i potrafią robić niezwykle pozytywne wrażenie na ludziach. Dlatego borderline wydają się być jedynie chimeryczni, przesadnie nerwowi albo histeryczni. Czasem agresywni i kłótliwi. Albo po prostu bardzo egoistyczni i kapryśni. Mało kto myśli, że pod tą labilnością emocjonalną i chwiejnością nastrojów kryje się choroba. Borderline jest tymczasem poważnym zaburzeniem i wymaga zarówno terapii jak i farmakoterapii.

Dlaczego? Dlatego, że ta labilność nie dotyczy tylko chwilowych nastrojów, ale podejścia do całego ich życia. A z tego biorą się dużo poważniejsze konsekwencje. Często więc typowym dla osób z pogranicznym zaburzeniem osobowości jest to, że regularnie zmieniają pracę czy grono znajomych. Rozpoczynają studia, po czym, niebawem je rzucają, po to by znaleźć w to miejsce inne zainteresowania, a z nim, nowe plany na własne życie. Zazwyczaj więc nie potrafią ukończyć rozpoczętych projektów, ani sfinalizować własnych zamierzeń.

Podobnie podchodzą do własnych relacji osobistych. Ich związki cechuje niestabilność.  Charakteryzują się one licznymi konfliktami, kłótniami i rozstaniami; osobowość z pogranicza wiąże się także z niezwykłą wrażliwością na bycie porzuconym, która powoduje bardzo intensywne uczucie lęku przed odrzuceniem. Sposób, w jaki osoby z tym zaburzeniem patrzą na rodzinę, przyjaciół czy partnerów potrafi zmienić się bowiem ekstremalnie w przeciągu dni czy nawet godzin.

Jeśli pacjent jest pod opieką psychiatry i przyjmuje leki, udaje się zahamować rozwój choroby lub zmniejszyć jej objawy. Czasem jednak – zależnie od poziomu i rozwoju zaburzenia – niektórzy z pacjentów wymagają szerokiej opieki medycznej w zakresie zdrowia psychicznego i hospitalizacji.

Osoby żyjące z zaburzeniem borderline cechuje duża impulsywność. Z tego zaś bierze się, nieumiejętność oszacowania ryzyka, jakie potrafią podejmować. Dotyczy to zarówno nierozsądnych wydatków finansowych, jak i nadużywania substancji psychoaktywnych – alkoholu czy narkotyków. Podobnie ma to miejsce w wypadku podejścia do swojego życia seksualnego – osoby te bowiem potrafią podejmować ryzykowne, przypadkowe kontakty, bez refleksji, na ile są one dla nich bezpieczne i na ile oni sami zachowują się odpowiedzialnie.

Kolejnym bardzo poważnym elementem składowym tej choroby są próby samobójcze. To kolejny powód, dla którego powinny być pod opieką lekarza psychiatry, regularnie przyjmować leki i uczęszczać na psychoterapię.