Problemy w rodzinie z dziećmi i młodzieżą

Problemy w rodzinie związane z dziećmi i młodzieżą:

Czerpanie radości z bycia ze sobą zakłócają trudne zachowania dziecka czy nastolatka. Możesz zareagować, ale w odpowiedni sposób. Skoro znalazłeś się na naszej stronie to znaczy, że dotychczasowe próby zmiany sytuacji nie przyniosły żadnego skutku. Rzucamy Ci koło ratunkowe w postaci rodzinnego psychologa, który złoży wizytę w waszym domu, porozmawia z każdym z członków oddzielnie, zaproponuje ścieżkę zażegnania konfliktów czy wychodzenia z patowej sytuacji.


 Sądzę, że nasza rodzina potrzebuje pomocy, bo mają miejsce następujące incydenty:

 

- dziecko krzyczy, gdy coś od niego chcemy, krzykiem też wymusza swoje zachcianki. Taktyka cierpliwości czy stosowania kar nic nie dała.

- własne dziecko wykrada nam pieniądze z portfeli. Dlaczego nie poprosił nas o nie?

- kilkulatek jest ofiarą mobbingu w szkole; dobrze uczy się ale dokucza mu grupa rówieśników.

- nastolatek wciąż spóźnia się do szkoły, nie odrabia lekcji, nic go nie interesuje, jedzie na kompletnym minimum.

- nastolatkowi imponują koledzy łamiący prawo. Od jakiegoś czasu przechowuje jakiś trefny towar. Czy mamy na to pozwalać?

- nastolatek ma stwierdzony autyzm/zespół Aspergera; szkoła nie jest dostosowana do potrzeb nauczania dla osób z tymi zaburzeniami. Jest zdolny ale bardzo zniechęcony do odrabiania lekcji.

- mam podejrzenia że mąż wykorzystuje seksualnie naszego 5 l.synka. Jakie mam poczynić kroki by zapewnić dziecku bezpieczeństwo?


 Zalecane kroki

1. szczegółowa diagnoza problemu w rodzinie

2. dobór nurtu leczenia i metod postępowania

3. motywacja do zmiany sposobu widzenia problemu

4. motywacja do zmiany sposobu działania

5. nauka komunikacji i wyrażania uczuć

6. dostrzeżenie efektów, choćby drobnych na początku

7. utrwalanie nowych zachowań i widocznych efektów

8. działania integracyjne i praca z innymi członkami rodziny

9. uczestnictwo w warsztatach lub grupach wsparcia


 Alternatywne rozwiązania:

 

możesz...

1. nie robić nic i czekać, aż problem w rodzinie sam się rozwiąże. To zdanie jest oczywiście naszą prowokacją, bo pozostawienie sprawy bez zmian nie przyniesie nic dobrego. A nawet pogłębi frustrację tkwienia w niepokoju, sytuacji nie do wytrzymania czy sytuacji mającej negatywny wpływ na rozwój osobowości dziecka.

2. w kółko forsować dotychczasowe sposoby działania. Ale stop! Pierwsza lekcja: skoro nie motywuje uporczywe powtarzane zdań typu: „w twoim wieku należy chodzić do szkoły”, „inni mogą rano wstać z łóżka a ty leżysz?”, to lepiej przestać powtarzać te zdania. Ale co mówić innego?

3. W lęku szukać informacji w Internecie na temat niepokojącego zachowania dziecka/nastolatka. Paranoja strachu narasta bo bez konsultacji ze specjalistą w tej dziedzinie, czyli  psychologiem rodzinnym, wszystkie wyczytane objawy w Internecie pasują do dziecka i waszej sytuacji w domu.

4. stosować drastyczne zachowania typu:

- bicie, straszenie które zawiera dwa skrajne przekazy: „jak nie będziesz robił tego co ci każę to stanie ci się krzywda” versus „a rób co chcesz, jesteś mi obojętny”.

- nadmierne zakazy, brak nagradzania „bo nie ma za co”, manipulowanie, krytykowanie, porównywanie do innych dzieci czy podkreślanie negatywnego podobieństwa do drugiego rodzica, czy choćby wyręczanie. Wszystko w celu zmiany zachowania dziecka/nastolatka. Ale czy wiesz, że tymi sposobami paradoksalnie …uniemożliwiasz mu zmianę? Wręcz blokujesz. Potrzebujesz obiektywnej, przeszkolonej osoby, która określi czy twoje oczekiwania wobec dziecka są realne, określi gdzie jest zarzewie konfliktów.

5. kazać stawić się do gabinetu przed oblicze psychologa by ten wyperswadował mu to czego ty nie możesz wbić do głowy własnemu potomkowi. Ale ryzykujesz utratę zaufania, przepaść między wami zacznie się pogłębiać. Dajesz bowiem dziecku do zrozumienia, że jest częścią mechanizmu który trzeba naprawić a zmiany potrzebuje cały system jakim jest wasza rodzina.

6. Nakłonić na wspólną wyprawę do gabinetu psychologa lub ośrodka zajmującego się danym problemem. To rozwiązanie może wyglądać na początek obiecujących zmian. Druga strona ma szansę wypowiedzieć to czego latami nie chcesz usłyszeć i vice versa. Rodzice nakłaniają nastolatków by przed psychologiem wyznali dlaczego nie wstają rano do szkoły na czas, dlaczego nic ich nie interesuje poza Internetem. Młokosy przyznają, że z lenistwa, czyli powtarzają „diagnozę” swoich rodziców. Przyrzekają poprawę i wykonywanie zaleceń psychologa. Cdn…

7. skorzystać z naszej pomocy.


 Nasze metody:

Konsultacja rodziny z psychologiem wg naszej metody lepiej przebiega w domu niż w gabinecie, bo łatwiej zaprosić psychologa do domu niż nakłonić do rozmowy zbuntowanego nastolatka. To też rozwiązanie dla tych młokosów co początkowo dla świętego spokoju wyrazili zgodę ale tuż przed progiem gabinetu „dali nogę”. I dla podrostków, od których usłyszeliście zdanie: „to wy powinniście się leczyć a mi dajcie spokój”.

W przypadku dzieci czasami warto zastosować metodę psychologa incognito. Stres dziecka w gabinecie psychologicznym i świadomość konsultacji u psychologa może doprowadzić nawet do traumy.

Proponujemy wizytę domową psychologa, który dzięki wejściu w wasze naturalne środowisko, lepiej wychwyci czynniki powodujące konflikty czy powód wycofania się dziecka.

Co więcej, psycholog zadecyduje z kim będzie rozmawiał. Nasza metoda – sprawdzona skuteczność – zakłada, że psycholog gdy uzna to za odpowiednie NIE rozmawia z osobą z objawami. Niespodziewane rezultaty przynosi konsultacja tylko pozostałych członków rodziny z psychologiem. Ten sposób powstał w odpowiedzi na niesprawdzone metody np. gdy skruszony nastolatek dostał w gabinecie od psychologa listę nowych zachowań i gorliwie obiecywał poprawę ale po powrocie do domu nic nie zastosował z tej listy i wracał do starych nawyków.

Na podstawie max.3 spotkań psycholog postawi diagnozę, którą skonsultuje z zespołem innych specjalistów, w oparciu o nie podejmie dalsze działania.

Psycholog zaproponuje indywidualny program dla każdego z członków rodziny, poprzez dookreślenie patowej sytuacji a potem ścieżki zmian w przypadku gdy wszyscy wyrażają zgodę na otwarcie się przed psychologiem. Ale rozmowa z każdym z nich przebiega osobno by konfrontacja nie skończyła się niepotrzebną kłótnią. Końcowe ustalenia psycholog zazwyczaj przeprowadza już w obecności wszystkich członków rodziny.

Psycholog dzięki konsultacji z Zespołem Psychologa Naczelnego, w stopniu najbardziej możliwym do osiągnięcia, nie popełni pomyłki diagnostycznej czy pomyłki co do zaleceń dla prowadzonej rodziny. ZPN tworzą doświadczeni diagności, certyfikowani psychoterapeuci.


 kontakt i nasz oferta

 

Zobacz: szczegóły oferty

Informacje i umawianie wizyt: